-
1 du|sić
impf Ⅰ vt 1. (ściskać szyję) to strangle; (zatykać usta i nos) to smother- dusić kogoś paskiem to strangle sb with a belt- dusić kogoś poduszką to smother sb with a pillow ⇒ udusić2. (utrudniać oddychanie) [dym, zapach] to stifle, to choke- dusił go kaszel he was out of breath coughing- strach dusił go w gardle he was breathless with fear3. (gnieść, przyciskać) to crush- dusić czapkę pod pachą to crush one’s cap under one’s arm- dusić kogoś w uściskach to crush a. smother sb with a bear hug- dusiła w dłoni słuchawkę telefoniczną she clutched the receiver in a death grip- niedopałki dusili o ziemię they stamped out their cigarettes4. przen. to overburden [osobę, kraj] (czymś with sth)- dusić obywateli podatkami to impose crushing taxes on the citizens5. (ukrywać) dusić w sobie emocje to bottle up one’s emotions- dusić w sobie problemy to cover up one’s problems ⇒ zdusić6. Kulin. to stew [mięso, warzywa, grzyby]- dusić coś w maśle/śmietanie to cook sth slowly in butter/stew sth in cream ⇒ udusićⅡ dusić się 1. (nie mieć czym oddychać) to suffocate- dusić się od dymu to be stifled a. choked by the smoke ⇒ udusić się2. książk., przen. (nie mieć perspektyw) to suffocate przen.- duszę się tutaj I’m suffocating here- czuł, że się dusi w Londynie he felt suffocated by London3. Kulin. [mięso, warzywa, grzyby] to stew ⇒ udusić się■ dusić pieniądze/złoto to hoard money/goldThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > du|sić
См. также в других словарях:
dusić — ndk VIa, duszę, dusisz, duś, dusił, duszony 1. «chwytać, cisnąć za gardło, przemocą zatykać nos i usta uniemożliwiając oddychanie» Morderca dusił swe ofiary. Wilk dusi owce. Lis dusi kury. 2. «utrudniać, tamować oddech; podrażniać drogi… … Słownik języka polskiego
